Je hoeft niet goed te zijn.
Je hoeft niet op je knieën
honderden kilometers door de woestijn
te kruipen, vol berouw.

Je hoeft alleen maar het zachte wezen in je lichaam
te laten liefhebben wat het liefheeft.
Spreek met me over wanhoop, de jouwe, en ik zal
over de mijne vertellen.

Ondertussen draait de wereld door.
Ondertussen bewegen de zon en de heldere
regenstenen over de landschappen,
over de grasvlaktes en de diepe bomen,
de bergen en de rivieren.

Ondertussen maken de wilde ganzen hoog in de heldere blauwe hemel
zich op om weer huiswaarts te keren.

Wie je ook bent, hoe eenzaam ook,
de wereld biedt zichzelf aan in je verbeelding,
spreekt tot je als de wilde ganzen, luid en opwindend –
keer op keer jouw plaats verkondigend
in de familie der dingen.

Uit: Mary Oliver Dream work