In bewerking…….

Ouder kind relatie

Veel van mijn manier van werken komt overeen met de ‘Hechtingsgerichte Gezinstherapie’ en de ‘Cirkel van Veiligheid’. In deze twee modellen staan ‘hechting’, het ‘omgaan met spanning en emoties’ en ‘het uitwisselen van bedoelingen, aandacht en gevoelens tussen ouder en kind’, centraal.

Veiligheid is een menselijk maaksel. Het is niet de afwezigheid van onveiligheid, want de wereld waarin wij allemaal geboren worden is per definitie onveilig en hebben we anderen nodig om lichamelijk en psychisch te overleven. Veiligheid is een voorwaarde om vanuit nieuwsgierigheid te leren en ontwikkelen. Een mate van onveiligheid is nodig om moed, verantwoordelijkheid en een gezonde mate van zelfbepaling te leren. Veiligheid is niet vanzelfsprekend. Een omgeving is per definitie onveilig die voortdurend veilig gemaakt moet worden. We beseffen ons dat niet altijd, maar wij zijn als mensen, ouders en kinderen, op elkaar aangewezen en we organiseren in relatie met elkaar veiligheid: d.w.z. dat we allerlei soorten dreiging afwenden als gebrek aan eten, drinken, warmte, zorg, contact, ruimte, stimulering etc. Nu zal je zeggen dat dit gewoon de behoeftes zijn zoals o.a. Maslow die heeft verwoord? Dat klopt helemaal. Waar ik de nadruk op wil leggen is dat deze behoeften in een wederkerige relatie bevredigd worden voor en door alle deelnemers aan het systeem. In deze wederkerigheid worden hechtingsstijlen geactiveerd (bij ouders) of ontwikkeld (bij kinderen) en regulatie geleerd en geoefend. Hechting kun je zien als de manier waarop we ons veilig of onveilig voelen en ons gedragen bij een intieme ander (ouder, kind, partner, broer/zus), terwijl regulatie de manier is waarop we met onze en elkaars spanning omgaan in intieme relaties.

De veiligheid van het kind en de ouder staan voorop. Bij de zoektocht naar de oplossing voor dat wat het kind kan belemmeren in zijn of haar ontwikkeling kijk ik vooral naar de zorg- en opvoedrelatie. Ik geloof dat houdingsaspecten als speelsheid, accepterend, nieuwsgierig en empathisch zijn de weg vrijmaakt om te groeien in een (zorg)relatie. Ik werk zelf op deze manier en nodig ouders (en kinderen) uit deze houdingsaspecten te ontdekken en te oefenen.
Een ander belangrijk kenmerk van mijn manier van werken is dat ik in het eerste stadium van de therapie alleen met ouders in gesprek ben. Het doel hiervan is ervoor te zorgen dat de ouders in staat zijn om hun kinderen een veilige basis te bieden door die veiligheid eerst zelf in de samenwerking met mij te ervaren. vervolgens kijk ik naar de wijze waarop het contact met de kinderen wordt aangegaan en hoe er met hen wordt gecommuniceerd. Ook heb ik aandacht voor (gezins)trauma’s, van zowel ouder(s) als kind en het omgaan met gevoelens van schaamte.