Door: Mary Oliver (vertaling: Wisse Tanis)

Ik weet dat je nooit van plan was om in deze wereld te zijn.
Maar toch ben je er.
Dus waarom niet meteen aan de slag.

Ik bedoel, hoor erbij.
Er is zoveel om te bewonderen, zoveel om over te huilen.

En om muziek of gedichten over te schrijven.

Prijs de voeten die je heen en weer brengen.
Prijs de ogen en de luisterende oren.
Prijs de tong, het wonder van smaak.
Prijs het aanraken.

Je kunt honderd jaar leven, het komt voor.
Of niet.
Ik spreek vanaf de bevoorrechte hoogte
van vele jaren,
waarvan ik, denk ik, er geen heb verspild.
Heb je een duwtje nodig?
Heb je een beetje duisternis nodig om op gang te komen?
Laat me dan net zo dwingend zijn als een mes,
en je herinneren aan Keats,
zo vastberaden in doel en denken, had hij, voor een korte tijd,
een leven.