Lied van de Rivier

Louise Gluck 1985 Vert. Wisse Tanis

Eens waren we gelukkig, we hadden geen herinneringen.
Ondanks alle herhaling gebeurde er niets twee keer.
We liepen altijd parallel aan een rivier
zonder gevoel van vooruitgang
hoewel de bomen aan de overkant van ons
soms berken waren, soms cipressen—
de lucht was blauw, een matrix van blauw glas.
Ondertussen gingen er dingen voorbij in de rivier—
een paar bladeren, een rood-wit beschilderd kinderbootje,
zijn zeil bevlekt door het water—
Terwijl zij voorbijgingen, konden we onszelf op het oppervlak zien;
we leken
uit elkaar en samen te drijven, terwijl de rivier
ons voor altijd verbond, hoewel verderop
waren er andere paren die souvenirs kozen.